Finaleronden 55plus recreantentoernooi zijn bekend; Spanning blijft.

De zesde speelronde van het 55plus ‘Hans Degenaar toernooi’ stond bij een aantal tafeltennissers in het teken van consolideren.

Maar voor ik aan deze bijdrage begin toch een woord van teleurstelling. Mijn ‘gastschrijver’ zo jullie willen want dat is tegenwoordig moderner ‘ghostwriter’ (schaduwauteur of spookschrijver) Rinus heeft ons net voor het einde van dit toernooi verlaten. Deze ervaren leuteraar wordt wel gemist, begreep ik hier en daar. Nu moet ik naast de toernooiorganisatie ook nog maar de inspiratie opdoen jullie een verslag te bezorgen. Ik ga het als wat onervaren schrijver proberen.

Door: Eip Janssen

Ik (Eip) denk dat Rinus Hebgeheurd vandaag (13 oktober) zo was begonnen. Goed dat ik gestopt ben. Vragen ze onder de koffie weer zacht aan elkaar of Rinus iets Geheurd Heb en niets te zeuren heeft? Koffie. Daar zeggen jullie wat. Toch eens informeren of er ook thee wordt gezet bij deze club? Maar dat terzijde.

Terug naar het clubhuis. Detectiveverhalen op de tv. BBC-first staat al vroeg aan. Langzaam maar zeker komt de dader of zo jullie willen daders komen in beeld. Toch zou Rinus liever zacht draaiende achtergrondmuziek horen. Is een live concert van Di-rect geen alternatief?

Best mogelijk dat Michael Veenendaal gaat meezingen. Waarom? Kom op collega’s. Jullie weten toch wel dat zijn broer sinds 2009 de voorman van deze buitengewone goede groep is. Hoe dat zo kwam? Na vier succesvolle albums verliet in 2009 medeoprichter Tim Akkerman de band. Via een tv-programma ‘Wie is Direct?’ werd een nieuwe zanger gezocht. Marcel Veenendaal won de wedstrijd en is sindsdien de frontman van Di-rect. Dat is dus de beroemde broer van Michael. Maar dat weer terzijde.

Michael is onze grote tafeltenniskunstenaar. Wat is het voordeel van Di-rect muziek dan bij dit toernooi vragen jullie misschien af. Of misschien ook niet en ga je over tot de orde van de dag.

VOORDEEL Als Michael meezingt zijn we misschien verlost van zijn zeer ingewikkelde services. En als ze wel lukken kun je altijd protesteren dat praten of zingen tijdens een rally niet mag. Rinus zou benieuwd zijn of de wedstrijdleider een protest honoreert. Hij weet uit goede bron dat Eip een fan is of is geweest van Di-rect. ,,In een vol stadionnetje of zaal zie je de toeschouwers genieten, je deelt het moment van euforie. Dat is wat alles wat deze muziek losmaakt’”, citeerde hij eens Marcel Veenendaal.

Eigenlijk speelt Michael op zijn niveau net zo goed tafeltennis als zijn broer op muziekgebied. Het enige verschil is dat het geluid van een balletje tegen een batje, het mooie stemgeluid van zijn broer nooit zal overtreffen. Maar dat terzijde. Di-rect heeft zoals gezegd hele mooie liedjes het licht doen verschijnen. Ik kies voor het nummer: Inside my head. Vrij vertaald zou ik willen zeggen: Wat gaat er mijn hoofd om. Dat vraag ik mij ook weleens af bij onze sympathieke Michael. Wat zou een tafeltennisochtend zijn zonder zijn lach, zijn soms verbaasde blik, zijn onnavolgbare services maar vooral het sigaretje buiten? De tafeltennisochtend zou ‘het zout in de pap niet waard zijn’. Of te wel je kunt op alle slakken ‘zout’ leggen, maar Michael lacht ze wel weg. Dat is een kunst die Rinus niet altijd beheerst.

PAUZEKNOP Hier volgt even een break in het geleuter van Rinus. Hij zette de pauzeknop wat eerder aan dan gedacht. Gecontracteerd voor zeven bijdragen (zelf betaald kopje drinken), vertrok Rinus met stille trom twee ronden voor het einde van dit beladen toernooi. Je kunt zijn Rinus Hebgeheurd gedachten nooit helemaal doorgronden. En nu zeker niet meer, nu zijn medewerking is gestopt. Dus neem ik (Eip) het maar weer over. Bovenstaande kleine bijdrage over Michael Veenendaal bracht mij op de idee dat het goed is iets vanuit het recente verleden te herstellen. Ik maakte weleens een grapje te veel over de naam Pouw. Net doen alsof je het als Pauw schreef en snel herstellen. Ik dacht weet je wat laat ik eens een kopje koffie met de koploper drinken, misschien hoor je nog eens wat. Wat een teleurstelling. Geen enkel nieuwtje en zo bescheiden als wat. Hij komt binnen, biedt vrijwel elke week secretaresse Leida Lok een kop koffie aan. En gaat bij haar zitten. Zij noteert de namen van de aanwezigen en ik zie Henny in gedachten afvinken. Die wil ik vandaag wel verslaan en die is lastig. Benieuwd wat de wedstrijdleider weer heeft bedacht voor mij. En de wedstrijdleider ziet het gebeuren en denkt: Die Henny wil zeker een keer getekend (sorry in vaktermen heet dat geschilderd) worden. Weet je wat ik nog een keer doe? Ik ga nog een keer in de rol van Rinus zitten en schrijf op wat hij mij laatst vertelde over Henny Pouw.

ECHT OF ONWAAR Hee Rinus? Pardon, mag het meer respect, meneer Pouw. Vertel eens wat je op je lever hebt? Henny lacht vriendelijk naar Rinus en vraagt of hij het ‘Max Verstappen’ gevoel kent. De blik zal wat verbazing hebben opgeleverd want een niet te stuiten waterval aan woorden overstroomt de toehoorder. Arme Rinus. ‘Het Max Verstappen’ gevoel. Weet je wat dat is? Nou, simpel. Je staat zo ver voor in het klassement dat je denkt: die overwinning kan mij niet meer ontgaan. Dat gevoel heb ik ook weleens gehad. ,,Ja, ik ben niet geneigd veel weg te geven, maar ik wil het wel voor iedereen gezellig houden. Af en toe zet ik het door mij ontwikkelde DRS-systeem in (DRS = Drag Reduction System). Mijn twee troeven daarbij zijn mijn noppen en mijn service. Met mijn noppen reduceer ik het effect van de tegenstander (de R van DRS). Met mijn service zorg ik ervoor de tegenstanders van de tafel te spinnen. Het geklaag over het gebruik van noppen duurt maar voort. Ik mag hopen dat de wedstrijdleiding de druk om dit te verbieden kan weerstaan. Waarom? Mijn advies: probeer het zelf eens”, schatert de klassementsleider.

Je denkt in de trant van Rinus, is dat alles? Dan ben ik er nu zeker vanaf? Maar in onze (Rinus en mij) bijdrage komt het woord ‘Linkshandig of links en handig’ nog weleens terug. Wim Houkes, Rob de Pater, Henny Pouw en misschien vergeet ik nog wel iemand, weten wat ik bedoel. Henny heeft hier ook nog wel eens een anekdote over verteld. Weinigen hebben het gehoord, want Henny stond buiten te roken, eenzaam maar niet alleen. De sigaret was zijn vriend. Die seinde me in: Henny was net lid van onze club toen hij zijn pols van zijn rechterhand brak. De eerste week had Henny dat zelf niet door, maar op dringend advies van zijn dochter ging hij toch naar de huisarts. Die zag gelijk een tafeltennistopper in hem. Henny, je scoort wel met je noppen en topspin, maar ik denk dat een ziekenhuisbezoek nu beter scoort. Er werden foto’s gemaakt en jullie zijn zo intelligent. Ik hoef het eigenlijk niet op te schrijven. De dokter was onverbiddelijk. Dat wordt even niet tafeltennissen, je rechterpols is gebroken maar het ziet er wel mooi uit. Altijd zo’n cliché om de pijn letterlijk en figuurlijk te verzachten. Maar dat terzijde. Hoe lang mag ik mijn favoriete spelletje niet doen dokter? Ik verwacht minimaal de eerste twee weken. Maar wellicht kunt u wel arbiter zijn. Of de bal wel of niet het net raakt bij een service is zelfs voor u te zien. En nu naar de gipskamer. Bij de behandelende chirurg werd nog even nagevraagd of het gips heel zwaar zou zijn. Nee, meneer Pouw, het is zo licht als een veertje. Misschien iets voor u om over na te denken. Jammer dat u even niet kunt tafeltennissen, maar wat conditie opdoen kan ook geen kwaad. Ik zie u binnenkort weer terug. Goedemiddag meneer Pouw.

Henny keek de arts/chirurg meewarig na. Linkshandig is toch handig en slim: De behandelaar had geen moment de idee dat Henny echt linkshandig was. Wel zo handig en slim op dat moment. ’s-Avonds werd Henny geacht zijn eerste externe competitiewedstrijd bij onze club te spelen in het team van Jan Mostert. Tussenhaakjes, jullie weten toch dat Jan Mostert zowel in de tafeltenniscompetitie als bedrijfscompetitie er een handje van heeft gelijk goede spelers contractueel vast te leggen. ,,De lijst van spelers kan niet lang genoeg zijn”, merkte Mostert eens op. Maar nu kwam het linkshandige spelertje Pouw goed van pas. ,,Zogezegd, zo gedaan, en gewonnen voor het Mostert team. De arts/chirurg heb ik in de waan gelaten lange tijd niet te hebben getafeltennist. Hij moest eens weten”, besluit Henny Pouw lachend. Of het verzinsels zijn van Rinus of de waarheid, daaraan heeft uw schrijver echt geen actieve herinneringen aan. En de appjes, mails en sms-berichten over dit onderwerp heb ik niet gedocumenteerd. Ik ben nu toernooileider bij TTV Ede, maar zou zo de politiek in kunnen. Dat terzijde.

Het duo (Rinus/Eip) doet niet aan discriminatie. Zijn ook geen lid van de ‘woke-beweging’, wel dagelijkse volgers van Johan Derksen in Vandaag Inside. Johan zou zeggen en nu volgende keer een dame aan het woord laten. Wij beloven het jullie. Komt goed. Maar dat terzijde.

FEEDBACK Rinus gaf aan dat hij mijn aanpak licht kon waarderen. Maar zelf deze bijdrage wat beter had geschreven. Hij (Rinus) gaf me ongevraagd nog wat tips. Je moet de historische feiten in deze groep niet vergeten. Alle deelnemers zijn van de vorige eeuw. Hoewel ze denken, als ik ze zie spelen, dat ze nog tussen de 18 en 20 jaar oud zijn. Maar dat terzijde. Weet je nog dat in 1995 de eerste aflevering van Baantjer op televisie (RTL 4) wordt vertoond. (De Cock en de motorclub-moord). Bij dit toernooi doet men bijna een moord (figuurlijk gelukkig) om met een paar extra punten in de finaleronden een goede uitgangspositie te krijgen. Heeft BBC First toch ook een functie. Maar dat terzijde.

Het was in 1997 op 13 oktober de laatste officiële warme dag van het jaar (maximum- temperatuur ≥ 14 °C in De Bilt). Ook het jaar van de laatste Elfstedentocht. Vandaag was het ook ongeveer gelijke temperatuur. Anders zouden Michael en anderen niet regelmatig buiten hebben staan roken. Dus dat wordt in 2023 weer een Elfstedentocht? Ik stop ermee je adviezen te geven. Het is verder aan jou Eip.

TOERNOOI Ik pak de draad weer op en richt mij op het toernooi. In de aanhef werd al geschreven dat het een dag van ‘consolideren’ werd. Waarom? De wedstrijdleider had eerder uitgelegd dat de laatste (zevende) speeldag gespeeld wordt in poulevorm. Op een enkele uitzondering na voor veel spelers de laatste keer dat men dat men elkaar dit toernooi nog ontmoet. Tot op heden zijn slechts drie partijen al eerder gespeeld. Dat kwam soms door afmeldingen op het laatste moment. Het speelschema moest snel rond 09.15 uur worden aangepast. Ik hoorde vanmorgen dat men juist van dit toernooi waardeert tegen spelers te tafeltennissen die men anders vrijwel nooit uitdaagt. Mag dat de eerste gratis onbetaalbare winst van dit toernooi zijn? De rest moet je zelf achter de tafeltennistafel verdienen.

Volgende week is het dus voor deze en gene tijd revanche te nemen. Het gehanteerde systeem met een echte finaledag, heeft meer voor- en lichte nadelen. Je kunt je eindklassementsplaats verbeteren of verslechteren. Maar aan dat laatste wil niemand denken. Er werd vandaag gespeeld alsof het leven ervan af hing.

WAT VIEL VERDER OP Ben jij als die goed rode wijn: hoe langer je die laat rijpen, hoe beter het wordt! Dat vroeg ik mij af bij de opmars die Lieneke Langerak inzette. Zij kwam traag op gang maar scoorde wel regelmatig. Maar op de laatste speeldag van de voorronde schoot Lieneke uit de slof de slof met drie punten. Jammer dat zij er volgende week tijdens de finale niet is. Maar dat terzijde.

Lente in oktober voor Gerard Pouw. Donkere wolken of zo jullie willen een teleurstelling leken zich dit toernooi voor hem samen te pakken. Niet elke speeldag aanwezig of ongeconcentreerd. Zijn te lage positie in het klassement deed geen recht aan zijn tafeltennis kwaliteiten. Maar in plaats van een hoosbui brak de zon in dit geval de vreugde door bij Gerard Pouw. Hij liet zien wel in de schaduw van broer Henny te staan. Maar eigenlijk net zo goed te zijn. Daarom zijn de vandaag behaalde vier punten meer waard dan dat ze meetellen op ranglijst.

Een kleine bloemlezing: Het spel van Henk Lambooy heb ik vanmorgen eens wat beter bekeken. Het was een lust voor het oog Henk te zien spelen. Een ‘smashfoutje’ (tijdens een rally een aanvallende bal over de tafel slaan) overkwam hem wel. Henk doet mij soms denken aan een tv-programma ooit geheten ‘Ren je Rot’. Kwikzilverachtig, meer Quick Silver S (ooit een befaamd paard, gestald bij Jan Wagenaar in Otterlo, red.) waar heel Nederland fan van was. Deze vechtjas won tot op late leeftijd nog veel koersen. Bij TTV Ede zijn wij ook fan van Henk. Bekt lekker en is waar. Juist daarvoor is onze groep tafeltennissers 50plus een uitdaging. Misschien liep Henk af en toe wat achter de feiten aan. Maar met slechts drie speeldagen toch een middenmoot positie innemen is knap. En op de finaledag is een verbetering van zijn eindklassement zeker niet uitgesloten.

Een heel ander beeld bij onze Bert van de Bovenkamp. Historische wedstrijden werden vandaag niet gespeeld. Bij Bert weet je al snel of het lukt. Retourneert Bert je service heel hard, berg je dan maar. Misschien is het zelfs beter je snel over te geven en de krachten te sparen voor een volgende tegenstander. Maar lukt Bert het retourneren niet zijn er kansen. Hij gaat forceren en houd je de snelheid erin worden foutjes gemaakt. Imre van Santen maakte er aan de zijde van Bert van de Bovenkamp kennis mee. Samen verloren zij nipt het dubbel van Henny Pouw en Gerard Beijen. Maar in het enkelspel versloeg Bert van de Bovenkamp de sterke Imre van Santen. Het was toch niet geheel de dag van Imre had ik de idee. ,,Imre, weet je dat we tegenwoordig TTV Ede heten. Dat shirt met TTV BIT.nl kun je in uitverkoop doen. Dan wil de organisatie ook nog een groepsfoto maken. Kan dat wel met een oud shirt? Imre vond de oplossing snel een trainingsjack aan te doen. Onze ingehuurde fotograaf maakte er wel een opmerking over. Je kon een speld horen vallen toen voorzitter Spelt het eventjes fijntjes opmerkte. Maar Imre reageerde daar gevat en humorvol op. ,,Ik heb vier nieuwe shirts met TTV Ede en de bekende sponsornamen. Vrijdagavond speel ik externe competitie en bij elke partij een ander shirt”, lachte hij. ,,Misschien wat waspoeder kopen, dan is het binnen 24-uur geregeld”, werd gereageerd. Je kon letterlijk en figuurlijk een speld bij Spelt horen vallen. Dit wordt voor partner Martha van Santen vast een extra bestuurlijk agendapuntje.

In het vorige verslag werd Jan Oosterbeek een verrassing genoemd. Een terechte titel die ook zijn keerzijde kan hebben. Zijn tegenstanders waren vandaag getergd. ,,Ik wil ook weleens genoemd wordt”, hoorde de vervanger van Rinus. Goed dan noem ik ze maar even. Gert Marcus en Gerard Pouw scoorden het maximale resultaat. En Jan Oosterbeek? Die zat wat stilletjes te kijken aan de kant. Nee, niet omdat hij verloren had, maar ziek is geweest. ,,Ik ben nog niet volledig hersteld om jullie partij te geven. Dat ik daardoor wellicht de finalegroep verspeel is dan maar zo”, sipte Jan. Maar of hij daar gebukt onderging. Nee, die indruk wekte Jan niet. Wel gebukt onder de druk ging zo te zien Leida Lok. Wordt het secretaresse schap deze jongedame te veel? Nog een week en je kunt weer een jaar uitrusten! Zij haalde deze voorlaatste speeldag slecht 1 punt. Maar de troost is of was dat de groepsfoto na langdurig beraad onder haar sponsorbord werd gemaakt. ,,Wil je er wel bijzetten dat men ook op www.leidalok.nl mij kan volgen? Bij deze graag gedaan. TTV Ede heeft vele sponsoren dankzij de actieve commissie leden. Let daar bij jullie aankopen even op. En zeg dat je van TTV Ede bent. Je weet maar nooit waar het goed voor is.

Het feit dat het toernooi vorige week afgelast werd en een week doorschuift kent winnaars en verliezers. Om met de laatste te beginnen: Lieneke Langerak heeft op 20 oktober familie verplichtingen. Ook leuk met de kleinkinderen in het mooie Haarlem. Maar we zullen je zoals eerder gemeld missen, dat is zeker. Dat geldt ook voor Marion van Aubel, die haar vakantie had aangepast aan dit toernooi. Daarover volgende week meer. Winnaars, nou ja beperkt natuurlijk want het is maar ‘pingpongen’ zijn Jan Mostert, Marion van Aubel en Gert Marcus’. De eerste was vorige week wat ziekjes en dat gaf geen goed score gevoel. De laatste twee waren vorige week niet aanwezig geweest. Zij kregen nu een extra kans de positie te verbeteren. Grote winnaar, voor wat het waard is, is dus Gert Marcus, die samen met Gerard Pouw deze zesde speeldag won. Nee, geen zout in de wonde bij M.v.A. Ik zwijg.

EERSTE Dick van de Wardt is altijd nou ja bijna altijd als eerste aanwezig. Je gunt hem een aantal zeges op zo’n ochtend. Maar Dick is ook slim en speelt vaak met de wedstrijdleider in. Heeft dat een voordeel opgeleverd? Nee, de indeling is objectief en wordt alleen gewijzigd indien een speler afzegt. ,,Zo hoort het ook. Ik word liever geen kampioen dan door gesjoemel. Dat doen ze geloof ik bij Eip’s meest favoriete sport: schaken. Een computer gebruiken geloof ik. Bij tafeltennis misschien eens een zwaarder balletje. Wie weet helpt dat. De kracht en het gewicht is dan geheel in mijn voordeel”, merkte Dick cryptisch lachend op.

Uw schrijver heeft wel een idee wat werd bedoeld. Maar schrijft het niet en laat het aan jullie invulling over. Wat ik wel wil schrijven is dat (in) spelen met Dick mij nooit tegenstaat. Wat een geleuter hoor ik jullie denken. Nou, tot slot dan nog een uitsmijter. Jan Mostert heeft dit toernooi geen last gehad van een file Bennekom – Ede. Gerard Beijen is elke week tijdig op de club. De drie wekkers helpen. Mijn complimenten aan deze minuten maatjes Jan en Gerard. Zijn ze op tijd achter de tafel? Laat jullie oog het werk doen Trek dan je conclusies. Of drink eerst koffie net als…

FINALES Tot slot nog iets over de al eerder in het zonnetje gezette koploper Henny Pouw: Wat rust er volgende week een druk op zijn schouders. Hij moet zien te overleven in een snelkookpan. Bij een naar succes snakkende maar nog dolende achtervolger Jan Mostert. De nummers drie en vier Bert van de Bovenkamp en Eip Janssen zijn figuranten in de finalegroep vergeleken bij deze twee kanjers. Maar hoe vaak hebben muurbloempjes al niet verrast!

En zo kan het in alle groepen gaan. Nog een keer de Olympische gedachte even parkeren. 

VERVANGING Ik hoop dat ik Rinus een klein beetje heb mogen vervangen. Ik heb een dringend beroep op hem gedaan volgende week nog eenmaal zijn schrijverstalent te tonen. Maar helaas. Dus prepareer ik mij maar vast. Een klein idee heb ik wel maar dan moeten de uitslagen wel meewerken. Ik hoorde trouwens uit betrouwbare bron dat de prijsuitreiking volgende week wel een uurtje of vier in beslag gaat nemen. De organisatie moet vijf bekers uitreiken. Voor wie wordt de loper uitgelegd? En wie reikt de prijzen uit? In het verleden waren dat onder andere een Edese wethouder (Roel Kremers), de voetballers Gerdo Hazelhekke en Kees van Wonderen. Topscheidsrechter Henk van Ettekoven en vele anderen. Dat werd allemaal geregeld door de naamgever van dit toernooi: Hans Degenaar. Ere wie ere toekomt. Jaap, Leida en ik zijn trots dat in zijn schaduw te mogen doen. Maar wel op onze manier. Laat jullie verrassen.

Eip Janssen

Vet = Vervallen ronde.