Voor jong, oud, prestatie, recreatie, eigen zaal, eigen bar, open en gezellig!
Hé Eip. Er moet me toch iets van het hart. Doe je dat wel goed met die stand die je me net stuurde? Bert van de Bovenkamp een honderd procent score en niet in de TTV Ede hoofdmacht. Hoe is het mogelijk”, aldus Rinus Hebgeheurd.
,,Rinus, je hebt de klok horen luiden, maar weet niet waar de klepel hangt. Maar de kogel is door de kerk? Ik heb de stand opgemaakt en het klopt echt. Bert van de Bovenkamp heeft nog geen punt afgestaan. Niet in het enkelspel en niet in het dubbelspel. Kennelijk is Bert in het dubbelspel ook een echte inspirator. De grote vraag de komende week of weken zal dan ook worden tegen wie en wanneer Bert zijn Waterloo vindt. Maar eerlijk is eerlijk, hij verdiende het wel deze derde ronde. Tegenstanders als de vorige week nog derde staande Gerard Beijen, de sterke Gerard Pouw en de steeds beter gaan spelende Anton van den Hoven zijn geen tafeltenniswatjes. Dus twijfel niet aan Bert van de Bovenkamp maar ook niet aan je administrateur. Die had het al lastig genoeg bij aanvang.”
De derde ronde om de ‘Hans Degenaar’ bokaal leek weer goed bezet. Twintig oudere tafeltennissers die zouden laten zien dat wat jong geleerd is op oudere leeftijd nog goed van pas komt. Maar dan blijft een speler onaangekondigd weg. Het hele speelsysteem moest op het laatste moment gewijzigd worden. ,, Wat ben ik blij dat Ed Vaessen nog twee enkelspelen wilde meedoen. Met twee extra tussenronde kon elke aanwezige tafeltennisser toch viermaal zijn of haar beste krachten tonen”, aldus de wedstrijdleider.
Nadat de spelers eerst nog hadden genoten van een traktatie van de jarig geweest zijn de Hennie Wurms barste het spektakel los. En dat zonder de aan de zijkant toekijkende Henny Pouw. ,,Ik ben geblesseerd aan mijn schouder. Het ziet er nog niet hoopvol uit. Of ik er volgende week bij ben? De vraag stellen is ze deze keer nog niet beantwoorden. Eerst maar eens naar de fysiotherapeut”, sipte Henny Pouw. Geen der deelnemers vond zijn afwezigheid, ondanks dat Henny waarschijnlijk de sterkste speler is, leuk. Je gunt hem de kans zijn titel te verdedigen. Maar het is niet anders. Dat tot teleurstelling van zijn broer Gerard (Pouw, red.) die zich juist van af naar aanwezig had gemeld. ,,Ik wil mij beschikbaar stellen mee te werken aan het niet zomaar verdedigen van zijn (Henny Pouw, red.) titel.” Een nobel streven wat er in het water viel. Niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk dus. Want buiten goot het en Gerard was sportief op de fiets.
Net nadat ik eindelijk wilde beginnen aan het opmaken van de stand ging weer de telefoon. ,,Hoi Eip, wat haal je nu weer uit? Je denkt je als organisator kennelijk alles te kunnen veroorloven”, laat Rinus er geen gras overgroeien. Ik heb geen idee waar Rinus het over heeft. ,,Wat bedoel je? Ik probeer het onze tafeltennissers naar eer en geweten zo leuk mogelijk te maken. Verklaar je nader.” ,,Dat klopt. En wordt hier en daar ook gewaardeerd. Maar waarom laat je familieleden tegen elkaar spelen. Zouden Jan en Anne Oosterbeek dat leuk vinden”, tiert Rinus verder.
,,Ik zal het je proberen rustig uit te leggen”, was mijn reactie. ,,Vrij snel nadat de donderdagochtend ronde is afgelopen deel ik de spelers in voor de volgende drie ronden. Dat gaat op basis van de stand, maar wat nog belangrijker is op basis van de spelers die aanwezig zijn. Daarnaast probeer ik de dubbelspelen zo dicht mogelijk bij de 11-11 te houden. Met daarbij de mijzelf opgelegde opdracht als het enigszins kan steeds andere dubbelspelers te koppelen. Dat ging een keer mis en hoorde ik vrij snel. Maar dat terzijde. Dan gaat de computer op alarm. Er komen woensdagmiddag voorafgaande aan deze ronde de nodige aan- en afmeldingen binnen. Het voorwerk kan de prullenbak in en het te gebruiken programma maakt een nieuwe enkelspelronde. En dat driemaal met als gevolg dat spelers beter ingedeeld kunnen worden. Nog geen enkele revanche partij vaststellen is nodig geweest tot nu toe. Dan terug naar je vraag of het verantwoord is ‘broers’ tegen elkaar te laten spelen. Daar denkt een schaker net als bij tafeltennissen over na. Niet alleen waar sla je het balletje maar waar leg je het accent. Ik begrijp soms de gevoeligheden, de wedstrijdspanning wie tegen wie, maar ook dat men met ‘argusogen’ naar elkaar kijkt of alles eerlijk gaat. Daarom de broederstrijd als tweede ronde ingedeeld, na het dubbelspel. Dan is de koffiepauze een mooi moment elkaar even recht in de ogen te kijken. En heb ik bij de broers Oosterbeek chagrijnig gezien? Totaal niet want de verliezer leek de koffie te betalen. ‘Welvaart beter dus onder elkaar verdelen.’ Met die uitspraak ben ik volgens mij in goed gezelschap. Was dat niet de kern van een lange troonrede? TTV Ede blijft het voorbeeld geven. Ik kan het niet genoeg herhalen; koffie slechts een euro! En nog lekker ook. En in die pauze lachen we niet ‘Rutteriaans’ de problemen weg, maar bespreken ze serieus. Maar ook dat terzijde.” Is mijn (Eip) reactie zo voldoende? Simpeler kan ik het niet maken.
PARTIJEN
Rondkijkende in de zaal zie ik geweldige partijen. Albert Nauta moet een gelukkige man zijn. Hij mag drie keer tegen een dame spelen. Haalt vijf van de zeven mogelijke punten. Denkt een klasse te hoog te zijn ingedeeld. Maar wie met ‘noppen’ speelt zou eigen twee klassen hoger ingedeeld moeten worden. Hoewel Jan Mostert, Henny Pouw en Rob de Pater dat vast niet zo vinden. Trouwens over Jan Mostert gesproken. Hij staat buiten de top tien. Dat is niet vaak het geval in een toernooi. Zijn wij nu zo goed geworden of is Jan Mostert nog niet in vorm. Volgende week is hij een jaartje ouder (wijzer) en zullen we het zien. En dan de broederstrijd tussen de familie Oosterbeek. ,,Beste Rinus, ik heb het maar in onderstaande sprookje gestopt. Een beetje de gebroeders Grimm nazeggen.”
Zij gebruikten vaak het getal zeven waarom? Zeven staat symbool voor een voltooide veelheid. Wat dat met ons tafeltennistoernooi heeft te maken? Zeven ronden zijn ‘heel ver’ voor sommigen. Maar je maakt met zeven ronden en zeven punten per ochtend een perfecte greep naar de macht. Waar komen die sprookjes tot leven. Simpelweg gezegd in een eenvoudig maar mooi clubhuis aan de Langenkampweg. De gebroeders Grimm waren twee broers die hun hele leven intensief hebben samengewerkt. Wat heeft dat met tafeltennis te maken? Simpel, ook bij ons tellen broers voor drie. De heren Oosterbeek gaven vandaag het voorbeeld. Ik hoorde onlangs een van hen zeggen dat zijn broer talent had. Maar te weinig luisterde naar goed bedoelde tips. De andere lachte meewarig en dacht er het zijne van. De uitkomst van heden tegen elkaar was een sprookje dat de Grimms hadden kunnen bedenken. Adembenemend, lang, spannend leek het doel tussen de Kikkerkoning en de ijzeren Hendrik. Kern de Kikkerkoning hoorde huilen om de gemiste bal. De ijzeren Hendrik wilde geen winst als beloning. Maar een gelijkspel is onmogelijk gemaakt door de wedstrijdleiding. Dus wint de een en betaalt de ander. Wie wie was in dit sprookje weten alleen Jan en Anne Oosterbeek de uitkomst. Maar het duel geen niet als een nachtkaars uit. Dat zagen Rinus en Eip met eigen ogen. Sterker nog het was een feest. ,,Wee hadden het er gisteravond nog samen over. Wie weet zet d wedstrijdleider ons wel tegen elkaar”, aldus Anne en Jan. ,,Rinus, toeval bestaat niet maar toch.”
Anne en Jan (rechts Oosterbeek hadden al een voorgevoel tegen elkaar te spelen. Maar na afloop was de schik er niet minder om.
Nog een duel tussen de broers Henny en Gerard Pouw te gaan. Hopelijk op de slotdag. En dan ook een happy end of verspeelt Henny zijn titel. Goed om nog eens over na te denken wat voor sprookje past hierbij. ,,Of zou je nu niet beter moeten zeggen, gezien de blessure van Henny, welke goede fysiotherapeut?
De koffiepauze werd benut om de dagelijkse problemen door te spreken en/of op te lossen.
GROEPEN
Ik heb Rinus gebeld om zijn oordeel te geven over de subgroepen. Maar ook een eerlijk oordeel over de hele opzet. Hij denkt erover na en belt me zo terug. Dus eerst maar een korte inleiding. Vaak staan alleen de top drie in de belangstelling. Daar wil de organisatie (Leida/Eip) een einde aanmaken. Naast de beste speler dus kampioen van dit geheel, zijn er ook drie groepswinnaars. Wie gaan op dit moment aan kop? In groep 4-8 is dat Anne Oosterbeek. In de andere groep 9-12 is dat Adri Dekker en in de hoogste groep uiteraard Bert van de Bovenkamp. Maar nogmaals het zijn tussenstanden, dus kan het na dag 4 zomaar weer anders zijn. Om niet de ‘woke gemeenschap’ op mijn dak te krijgen is er ook een prijs voor de best eindigende dame op de eindranglijst. Dat is op dit moment Anneke Harms. Maar Lieneke, Leida, Marion en Rita hebben nog wat weekje omdat te veranderen. Het blijft dus in de subgroepen ook spannend.
Hierbij worden alleen de partijen meegeteld die men in elke groep tegen elkaar speelt. Daarvan telt het gemiddeld. Dus nog niet te hard juichen. De wedstrijdleider probeert zoveel mogelijk te regelen dat elke tafeltennisser uit een groep elkaar ontmoet. Maar gezien het elke week weer grote aantal aanwezigen een bijna onmogelijke klus. Dus Mea Culpa bij voorbaat las dat niet geheel lukt.
Tot slot van dit geleuter. Ik zoek wekelijks naar een ingang. Mochten jullie suggesties hebben, of eens wat nader kennis maken met een medespeler, klamp mij aan. Rinus en ik verzekeren jullie dat het geheim blijft wie heeft getipt. Hand op mijn hart. Dat bonkt van de spanning wanneer de koploper een veer laat. De beste dame in zicht komt. De zeven ronden voorbij zijn en weer vrije tijd ontstaat. Maar ook het moment waarop ik denk, wat doe ik met mijn vrije tijd? Leuk tafeltennissen bij TTV Ede zeg ik dan maar.
Tussenstand na de derde speelronde
Fijn weekeinde Rinus en Eip
